Motosikletle Dünya Turu’ nda | Meme Kanseri Molası

2016 yılında motosikletle dünya turuna çıkarken her türlü koşulda yaşamayı öğreneceğimi, tüm yol koşullarının motosiklet sürmeyi öğreteceğinden, zaman zaman koşullar nedeni ile hastalıklar ile boğuşacağımdan haberim vardı; tek bilmediğim gezisinin tam orta yerine, meme kanseri teşhisinin düşeceği ve bu nedenle geziye bir süre mola vermemiz gerektiğiydi.

Hayalleri fazla rafa kaldırmamak lazım…

En büyük hayalim motosikletle dünya turu yapabilmek, özgürce dolaşmak, dünyayı kendi gözlerim ile keşfetmek, kendimi daha iyi tanıyabilmek ve birazda olsa hayatın anlamını bulmaya çalışmaktı. ( Neden motosiklet yolda olmak derseniz o başlı başına bir konu.) Ama nedense hep planları erteleyip duruyordum. Belki işimi daha doğrusu kariyerimi kaybetme korkusu, belki konfor olanımı terk ettiğimde tam olarak ne olacağını bilmemenin korkusu…. Fakat annemin hiç beklenmeyen haberi acıda olsa bir gerçeği hatırlatmıştı; Hayat kısa, yarın ne olacağı belli değil!

Yazdım istifa mektubumu, çıkarttım beyaz yakımı koydum kenara, satabileceğim ne varsa sattım, babam ile vedalaşıp düştüm yollara. Hala kıtadan kıtaya motosiklet sürmeye cesaret edemiyordum. Afrika’ yı boydan boya motosiklet ile geçmek etrafında bir tur atmak istiyordum da acemi bir motorcu ne kadar nereye gidebilirdi ki? Bu nedenle, minik bir sırt çantası ile başladım dünya turuna, ilk olarak attım kendini Latin Amerika kıtasının içine. (Avrupa’ yı çalışırken parça parça çok gezmiştim) Ardından Asya kıtasının derinliklerine dalmıştım bile can yoldaşım, hayat ve yol arkadaşım ile göz göze geleceğimi bilmeden. 😉 O andan sonra hayat başka bir yöne doğru gitmeye başlamıştı bile.

Motosiklet dünya turu başlıyor mu ne? Hayatımızın, Hayellerimizin yolculuğu… 😉

 One Road One World ile tanışalı daha çok kısa bir zaman olmuştu ama aynı hayalin yolcusuyduk. Dünya turu yapmak, her şeyi kendi gözleriyle keşfetmek onunda yapmak istediği bir şeydi ama hayatında motosiklet sürmemişti, kamp yapmıştı, hele Afrika’ nın derinliklerine dalmayı hiç ama hiç aklına bile getirmemişti çünkü bunlar hayalleri arasında yoktu. 😉

Ne fark ederdi ki, bir hayalimiz vardı bizi bekleyen, her şeyin üstesinden beraber gelebileceğimize inanıyorduk çok kısa süredir bir birimizi tanıyor olsak ta; en önemlisi bütün bunlar için kendimize güveniyorduk.

Çok kısa sürede hazırlıkları tamamladık. Ferry işini bıraktı, evine varana kadar neyi var neyi yok sattı. Önce motosikletini sonra ehliyetini aldı ve Temmuz 2016 da tekerlerimiz döndü. Motosikletle Afrika turu her ne kadar yıllardan hayalimi kurduğum şey olsa da o kadar deli cesaretine gerek yok dedik. İki acemi motorcu Afrika’ nın etrafında motosikletle tur atıyor, şaka gibi!

Türkiye’ den tek başına motosikletle çıktım yola Edirne’ den girdim Bulgaristan’ a bir hafta sonra Ferry ile buluştuk.Acemi, sıfır tecrübeli motorcu olunca ilk gezimiz motosiklet ile Avrupa turu olsun diye karar aldık. Çünkü Avrupa yapılabilecek en kolay rotalardan birisi. Yollar o kadar zorlu değil (eğer kendini çok fazla dağ yollarına vurmak istemiyorsan), her şeyi her an bulma şansın var, bir çok ülkede her yerde kamp yapmak serbest…. 4 ay Avrupa’ da dolaşıp North Cape e gittikten sonra dedik ki; ‘Biz olduk artık, Afrika kıtasına motorları döndürebiliriz.’ Ve ardından hayal bile edemeyeceğimiz dolu dolu 20 aylık motosikletle Afrika turunu yapmayı başardık. Tabi Cape2Cape demeyi de ihmal etmedik. 😉

Avrupa kıtasında 21 ülke 15.000 km, Afrika kıtasında 34 ülke 55.000 km bitmişti. Mısır’ dan politik nedenlerden dolayı vize alamamıştık. Bizde Sudan’ dan motorlar ile uçtuk Türkiye’ ye. Bir süre aile ziyareti sonrasında Türkiye gezisi ve ardından Balkanlar’ a geçip motosikletleri Amerika’ ya gönderiyorduk. Az çok rota belliydi, zaman belliydi. Ama benimle beraber seyahat eden içimdeki kaçak yolcudan da, bize yapacağı sürprizden de haberimiz yoktu. ;(

Meme Kanseri Sürprizi – Kaçak yolcu çok fenaymışsın sen!

Ailemden alabileceğim genetik hastalıklara da, macera ve keşfetmek için gittiğim bölgelerdeki bulaşıcı hastalıklardan dolayı başıma geleceklere de kendimi hazırlamıştım, kanser hariç!

Meme kanseri için söylenen şeyleri elbette biliyordum ama sırt çantası ile dünya turuna başladığım zamanda da, yolculuğa motosikletle devam edip Afrika kıtasında girerken de henüz 40 yaşına gelmemiştim ki mamografi çektireyim, kendi kendine yaptığın kontrollerde bir şey bulmamıştım ki araştırayım, Meme kanseri bulguları ile ilgili gözle görülür bir şey yoktu ki geziyi bırakıp koştur koştur ultrasonlara atlayayım.

Döndüğümüzde gayet sağlıklıydım o yüzden mamografi az bekleyebilirdi. Ailemle biraz zaman geçirdik ardında Hollanda’ ya gittik Ferry’ nin ailesi ile olalım diye. Dönmemize yakın minicik bir kis farkettim. Bir doktora görünme zamanı geldi galiba diyerek Hollanda dönüşü randevu aldım. Doktorumun ilk izlenimleri de aynı idi, minik bir kis ve ortada korkulacak bir şey yok gibi ama yaşım geldi doktor dedi mamografi zamanı. 😉 Gerisi öyle hızlı gelişti ki film koptu bizde.

Mamografi ardından iki farklı doktordan iki ultrasonun sonucu : malign bulguydu ve ekliyorlardı umarım biz yanılıyoruzdur. Şaka gibi gelmişti bana o an, olabileceğimi düşündüğüm onca hastalık vardı aklımda hiç birisi Meme kanseri teşhisine uymuyordu.

Göğüs cerrahine yönlendirdiler beni, ardından MR dendi ve biyopsi zamanı geldi. Öyle yarım yarım işleri sevmiyorum pozitif, negatif sonuç yeterli değil bana, bu kaçak yolcu kimmiş, neyin nesiymiş, kimliğini hatta teceresini çıkarttılmalı diyerek yaptırdık biyopsiyi. Tacizleriminizin ardından bir hafta sonra sonuç elimizdeydi. 2 cm küçük, benim kadar pozitif (üçlü pozitif meme kanser, tüm hormon reseptörleri pozitif) ve yarı agresifmiş paşam. Tabi doğal olarak birazda hızlı büyümeye meraklıymış. Sanki büyünce başı göğe erecek yahu…

Cuma günüydü sonuçlar geldiğinde. Doktoruma ilk söylediğim şey şu olmuştu; o benim bir parçam değil orda barınması mümkün değil, lütfen hemen alalım onu, siz Afrika’larda neler öğrendim bilmiyorsunuz kendi kendimi ameliyat edebilirim ona göre;) Pazartesi günü PET/Ct çekiminin ardından salı günü gözlerimi güzel şeyler düşünerek kapatmıştım bile ameliyat odasında. Bir tümördü alınacak olan ve en fazla bir ay içinde ben yine yolda olacaktım, çünkü tüm sonuçlar temizdi başka bir şey yoktu bedenimde.

Ama gözlerimi açtığımda doktorum diyordu ki bu terbiyesiz kaçak yolcu meme de barınmakla yetinmemiş ufaktan keşfe çıkmış içerde, nerelere gidebilirim nasıl yayılabilirim diye. Tüm sonuçlar temiz olmasına rağmen ameliyat sırasında iki tane lenf nodunun da suçlu olduğu ortaya çıkınca doktor koltuk altında ne var ne yok temizlemiş. Bu haberin, başımıza Kemoterapi problemini açacağını biliyorduk Ferry ile ama tüm sonuçları bekleyelim derken lenflerin alınması demenin koluma tüm sevgimi vererek dikkat etmem gerektiğini, kesilmelere ısırmalara falan karşı dikkatli olmamızı, hele ödeme hiç bulaşmamız gerektiği haberi gelince onca acının içinde şunu dedik gülerek; İyi ki Afrika turunu motosikletle bitirdikten sonra bunlar oldu. Kaç tane böcek ısırdı, kaç kere eli kolu kestik hatırlamıyoruz bile. Kimin ne dediğine aldırmadan, ameliyattan 20 gün sonra kıyafetleri giydik atladık motorlarımıza. Belki çok uzak mesafe değildi gittiğimiz ama bambaşka bir mutluluktu o anda motosiklet üzerinde gazı açıyor olmak çünkü hayatımı ve hayallerimi kimse elimden alamamıştı.

Bu süreçten sonra yaşadıklarımız biraz şanssızlıktı. Hep şanslı olunmuyormuş demek ki. Kemoterapi sürecini kabul ettik çünkü lenf sistemine bir kere giren bir metastaz varsa şansa bırakmamak gerekiyordu. İlk kemoterapi geçti ardından port takıldı, 24 saat geçmeden akciğer pulmoner emboli ve ileri derece enfeksiyon nedeni ile hastanede yatıyordum. Akciğerin birini kaybetmek üzereydik. Hangi ara anjü yapıldı yoğun bakıma yatırıldım tam hatırlamıyorum bile, üç kere sevgili akciğerim sen nefes almasan nasıl olur acaba diye sorgularken yaşam ile ölüm arasında ki o ince çizgiyi de görme şansını elde etmiş oldum.

Port ameliyatının 30-40 dakikalık basit bir operasyon olduğunu okuruz her yerde ki öyle olduğuna eminin. Her zaman şans benden yana olmuyormuş demek ki diyorum yaşadıklarımız için. Her ameliyat sonrası pıhtı riskinden korkulur, portta damar üzerine takıldığı için bu risk nadirde olsa olabilir. Önemli olan neden oldu, niçin bana oldu sorularını sorup durmak değil. Olan olmuş geri dönemeyeceğine göre önüne bakıp biran önce iyileşmek için kendini motive etmen. Ne olursa gülümseye bilmen ve tüm olumsuzluklara meydan okuyabilmen.

Yaklaşık iki hafta hastanede kaldıktan sonra taburcu edildim bu arada kemoterapi tedavim geciktirildi çünkü akciğerlerdeki pıhtı (pulmoner emboli) ve enfeksiyon daha önemliydi. 8 gün gecikmiş olsa da, daha hafif dozda olsa da 2. Kemoterapiyi sonunda aldım. Tüm ilaçlara artık alma dediler sonunda sadece kan sulandırıcı iğnelerim ile biraz daha beraber olacağız gibi görünüyor. Ve akciğerin toplanması için en az üç ayımız var.

Bundan sonraki tedavi sürecinden kimse çok emin değil port olmadan. Ne yapalım artık gittiği yere kadar tedaviyi devam sonrasında atlayıp motoruma yola çıkacağım can yoldaşım ile yeniden. Anlayacağınız yeni hayalimiz, biran önce sağlıma kavuşmam ve en sevdiğimiz şeye yollara geri dönebilmek.

Meme Kanseri Farkındalık Ayı: Ekim

Ekim ayı meme kanseri farkındalık ayı olduğundan ve taze taze tüm süreçlerini yaşarken sizlerle meme kanseri ile karşılaşmamı ve yaşadıklarımı paylaşmak istedim.  ( Sevgili arkadaşımız fotoğrafçı Aylin Çağlı‘ ya da bize zaman ayırdığı için sonsuz teşekkürler)

Meme kanseri baktığımız zaman en masum kanserlerden birisi eğer erken fark edilip teşhis konulursa! Düzenli kendi kendinizi muayene etmeyi unutmayın. En ufak bir şüpheniz varsa bir doktor ile muhakkak görüşün. Görüntüde bir şey yoksa sorun yoktur demeyin lütfen. Yaşım 40 ama gayet sağlıklıyım diyerek mamografiyi ihmal etmeyin. Ailenizde meme kanseri varsa daha erken yaşlarda kontroleler başlamanız gerektiğini unutmayın.

Her 8 kadından birinin dünyada meme kanseri olduğunu hatırlayalım ve lütfen bu konuda bilinçlenelim, bilinçlendirelim.

Bazen kendime soruyorum motosiklet ile yolda olmasaydım yaşım geldi diyerek, ya da üzerinden bir yıl geçti kontroller geldi diyerekten mamografi çekimine gider miydim açıkçası bilmiyorum. Çünkü elle kontrollerimde bir şey yoktu, gözle görünen de bir şey yoktu ve gayet sağlıklıyım. Yaşadıklarım öyle olmadığını, sağlıklıda olsan meme kanseri sürprizi ile karşılaşılabileceğini gösterdi bana.

Bugün öylesi sağlıklıyken tümör haberini aldık, görünen bir tanecik derken koltuk altı lenfleri aldırdık. 2 cm. Küçük derken o da bizi ters köşeye yatırdı ve Stage 2 B meme kanseri oldu sonuç. Çok şükür ki hala erken evre kabul ediyor kendisi. O küçük kis çıkmasaydı, biraz daha kontrolleri sağlıklıyım diye erteleseydim belki de dönüşü zor belki de mümkün olmayan bir yola girmiş olacaktık.

Sağlık, mutluluk ve huzur her şeyden daha önemli dostlar… Kendinizi ihmal etmeyin.